Фасли муҳофизат Бозор ва Важеҳоти Лавозимоти оҳанин барои Баъзе Феълиёти Нафасии Талвонӣ
Дар замони муосир, муҳимияти бехатарӣ ва муҳофизат дар кишвари мо баръало ҳис мешавад. Вақте, ки мо дар бораи муҳофизат фикр мекунем, одатан ба ёд ҳимояи ҷисмонӣ ва ҷангалҳо, яъне ҳатто дурахши оташ, мерасад. Лавозимоти оҳанини файрпруф фенс борд ё лақаи муҳофизатии оташӣ ва балоғатии онҳо дар ин самт ба вуҷуд меояд.
Лавозимоти оҳанини муҳофизатии оташӣ корбурди васеъ ва муҳимтарин воситаи муҳофизатӣ дар бисёр соҳаҳо мебошад. Ин лавозимот на танҳо қобилияти муҳофизат кардани одамон ва намоиш додани эҳтиётӣ, балки инчунин вазифаҳои дигар, ба монанди хидмати оташсӯзӣ ва танзим кардани муҳити зистро дошта метавонанд.
Мо дар бораи бехатарии оташӣ дар лоиҳаҳои таҳқиқотӣ ва муҳити корӣ ҷавонон ва муассисаҳоро интизор намуда меҳоем. Дар ҳолати ҳодисаи нохуш ё оташ, файрпруф фенс борд метавонад нақши муҳим фароҳам оварад, то одамон ва молҳо бо эҳтиёткорӣ муҳофизат шаванд.
Камобудии ин лавозимот дар муваффақияти ширкат дар нақши он бо роҳи расидан ба аҳолии шодоб ва бехатарии оташӣ бо ҳам пайваст аст. Сатҳи муҳофизат ва ё бо номаш файрпруф дар ҳолати инновация ва таҳаввулоти нав, як факти назарраси бораи ҳифзи муҳити зист мебошад, ва институти хеле мувофиқ барои кӯмак дар ҳифзи оташ ва такмили ҳифз кардан осон баъзеи хидматҳои мардум.
Вобаста ба ҳар ин омӯзиш ва умумии акилҳои технологӣ, дар замони кунунӣ ин гуна лавозимот бо фойдозарӣ пойматин ва арзишгузориро пайдо мекунанд, то бо самаранокии лозим ва се качестве субьютсёнҳоаи нав боқӣ боқӣ намоянд. Вобаста ба хусусиятҳои эҳтиёткори баҳории лойҳои оташ дар хидматҳои ин лавозимот фоида мебарад, инчунин ин хидматҳо на танҳо самаранокии оташ, балки инчунин муҳимияти баландбардоштани уҳдадориҳои соҳадорони шаҳрвандӣ мебошанд.
Файрпруф фенс борд ҳамин тавр нақши екенро дар парвариши одамон ва ҳаррӯза безарол дидӣ, баъзе аз унсурҳое, ки бо оташ маҳдудият мекунанд, бояд баррасии дақиқи пухта гарданд. То бо хеле муҳим набошад, оташҳо ва хати фосилавии дуруст, имкони бехатар ва иқтисодии гул ҷонишинсозишаванда бо тарзи аслӣ мебошад.
Фаромӯш накунед, ки барои миллатҳодаврии оташсӯзии равона намудани сиёсати ин сиёсатҳо ва муштариҳо низ ба муҳофизати оташихо ҳамарӯза дастгирӣ намоянд. Бе ин лавозимот, мо наметавонем муқобили оташ бо осонӣ дар муҳити атрофи мубориза барем.